Η συνεχώς αμφισβητούμενη σύνδεση της Εμπορικής Ναυτιλίας με την Εθνική Οικονομία: «Από τους «άδηλους πόρους» στο πρόσφατο «κυνήγι» των υπεράκτιων εταιριών ! θα μπορούσε να αποτελέσει ειδικό θέμα μελέτης», σημείωσε ο διακεκριμένος νομικός Τάκης Δέγλερης.

Ωστόσο, απαντώντας στο ερώτημα για το ρόλο και το βαθμό σύνδεσης της ναυτιλίας με την εθνική οικονομία εστίασε στα δύο στοιχεία που εμπεριέχονται στην προαναφερθείσα επισήμανσή του.

Τα παραπάνω αναφερόμενα είναι απλά δύο εμφανή χαρακτηριστικά στοιχεία – παραδείγματα, για το πώς το επίσημο κράτος, με την ιδεολογία που αναπτύσσει και για δεκαετίες ολόκληρες επιβάλλει, μεταχειρίζεται τη σύνδεση αυτή ανάμεσα στην ελληνική ναυτιλία και την εθνική οικονομία.

Είναι ιδιαίτερα πρόσφατο, επισημαίνει ο κ. Δέγλερης, το «κυνήγι» των υπεράκτιων εταιριών, το οποίο αφού πρώτα και για πολλούς μήνες παρουσιάστηκε σχεδόν σε όλα τα Μ.Μ.Ε. σαν η κύρια αιτία της κακοδαιμονίας, της υστέρησης των φορολογικών εσόδων, κατέληξε τελικά, μετά από συζητήσεις, σε μερική αλλαγή προθέσεων, με σχετική τροπολογία.

Λες και ξαφνικά λησμονήθηκε ότι στο χώρο της ναυτιλίας και των διεθνών επιχειρήσεων η χρήση των υπεράκτιων εταιριών αποτελούσε και αποτελεί διεθνή πρακτική που εξασφαλίζει ευελιξία, ταχύτητα συναλλαγών και αποτελεσματική διαχείριση των πλοίων και επενδύσεων σε ένα ευνοϊκό φορολογικό περιβάλλον.

Είναι γνωστό ότι σειρά νομοθετημάτων (Ν.Δ. 2687/53 – άρθρο 13, Α.Ν. 89/67, Α.Ν. 378/68, Ν. 27/75, Ν. 814/78, Ν. 849/78, Ν. 791/78, Ν. 2234/94) επέτρεψαν με τη χρήση των υπεράκτιων εταιριών να καταστεί ο Πειραιάς διεθνές ναυτιλιακό κέντρο και η ελληνική ναυτιλία πρώτη στο κόσμο, ωφελώντας βέβαια και την εθνική οικονομία.

Το ίδιο ακριβώς, συνέχισε, συνέβαινε και στις προηγούμενες δεκαετίες, όπου το κυρίαρχο ιδεολογικό στίγμα ήθελε τόσο το ναυτιλιακό συνάλλαγμα, όσο και το τουριστικό να καταγράφονται σαν «άδηλοι πόροι», αν μη τι άλλο, υποβαθμίζοντας και περιθωριοποιώντας αυτούς τους δύο σημαντικότατους τομείς της εθνικής μας οικονομίας.

Γιατί; Στις δεκαετίες του ΄50, ΄60 και ΄70 το ιδεολογικό στίγμα γινόταν πολιτικό και αξιολογούσε για παράδειγμα το «αγροτικό πρόβλημα» και τη διαδικασία πελατειακής πολιτικής σχέσης, σαν πλέον άξια πολιτικής παρέμβασης και «προστασίας».

Η ναυτιλία και ο τουρισμός, τόνισε, αναπτύσσονται, σχεδόν χωρίς να περάσουν από το τότε εδραιούμενο πολιτικό σύστημα, σαν αστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας των δεκαετιών αυτών. Από το ΄80 και μετά, η μόνιμη υστέρηση του κρατικού τρίτου πόλου, ανάμεσα στην πλοιοκτησία και τους ναυτικούς, μετέτρεψε σε ιδιαίτερα δυσχερή την όποια πλέον σύνδεση μεταξύ ελληνικής ναυτιλίας και εθνικής οικονομίας.

Τελικά το ΥΕΝ είναι ο πιο αδύναμος κρίκος (;)

Η υπεριδεολογικοποιημένη επιφάνεια για «τη μεγάλη ναυτική δύναμη», χωρίς όμως υποδομές, με τη «ναυτική παράδοση» αλλά χωρίς ασφαλή λιμάνια, τη ναυτοσύνη και την αμφίβολη αξιοσύνη των Ελλήνων ναυτικών, αλλά χωρίς ενιαία εθνική λιμενική πολιτική (μόλις πρόσφατα ανακαλύφθηκε) με έλλειψη κεντρικού σχεδιασμού και επενδύσεων, βούλιαξε τελικά σε ένα θλιβερό ατύχημα, μαζί με τον αδύναμο κρίκο, τον κρατικό φορέα, που τα ίδια τα στελέχη του, για δεκαετίες θεωρούσαν και μάλλον θεωρούν τη Διεύθυνση Εκπαίδευσης και τη Διεύθυνση Λιμένων ως θέσεις «ψυγεία».

Για πολλές δεκαετίες, σημείωσε ο κ. Δέγλερης, το πολιτικό στοιχείο παρενέβη σε μια συνεχή μεταβαλλόμενη σχέση συνεργασιών, όσο και συμβιβασμών με τις «νησίδες εξουσίας» και το οποίο τελικά υπερκαθόρισε τα πάντα και αντί για μια αναγκαία αντίληψη ορθολογικού προγραμματισμού, αναζήτησε ένα δήθεν ορθολογικό «κοινωνικό προγραμματισμό».

Γι΄ αυτό, λοιπόν, αντί άλλης απάντησης και απόδειξης των παραπάνω γραφομένων, για την υστέρηση του κρατικού φορέα της ναυτιλίας, που θα ενδυνάμωνε την επιδιωκόμενη σύνδεση μεταξύ εμπορικής ναυτιλίας και εθνικής οικονομίας, παρέπεμψε εισαγωγικά στο ιδεολογικό στοιχείο των «αδήλων πόρων», γιατί ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τον τουρισμό, που άλλοτε υπάγεται στο Υπουργείο Τουρισμού, που γίνεται κατά περίπτωση Υφυπουργείο ή άλλοτε Γενική Γραμματεία ή Εθνικός Οργανισμός Τουρισμού ή και Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε. Δεν νομίζετε και εσείς ότι είναι απόλυτα ξεκάθαρη η τουριστική μας πολιτική;

Αν όχι, άλλο τόσο ξεκάθαρη είναι και η σύνδεση ανάμεσα στην εμπορική ναυτιλία και την εθνική οικονομία, είπε απαντώντας στο ρητορικό ερώτημα που έθεσε.